از صبح تاحالا فکرش از ذهنم بیرون نمیره. تمام خاطرات داره تو کلم می چرخه . تمام اون لحظاتی که به قد بلندترش و موهای بلندش به همه ی ما دخترخاله ها پز میداد قدش زودتر از همگی ما ۶-۷ تا که پشت سر هم بودیم رشد کرد. مامانش هم مثل مامان من هی بچه رو نمی برد ارایشگاه موهاش رو کرنلی بزنه موهای بلندش که تا کمرش بود هنوز یادمه. همیشه می خواست از هممون سر باشه یه مسابقه بود اصلا که لباس عید کی خوشگل تره براش خیلی مهم بود. جدی بود توش. یه سال که لباسش با لباس خواهر من اتفاقی یه جور شده بود کلی بهش بر خورده بود.
درست و غلط رفتارش رو کاری ندارم یعنی دلم نمیاد حالا بشینم به فکر انتقام روزهای بچگیمون باشم.تمام اون ارزوهایی که دوره ی نوجوانی یه دختر باهاشون سرو کله میزنه تو خیال بافی هایی که به اسم خاطراتش می نشست با یه اب و تابی برای ما تعریف می کرد رو میشد واضحا دید. هنوز جمله به جمله یادمه. ما هم تقریبا به همون اندازه ی اون احمق بودیم و باور می کردیم و بعده ها فهمیدیم اما به روش نمیوردیم. از اونجایی که می خواست تو همه چی سر باشه زودتر از هممون هم ازدواج کرد. تا دیپلم گرفت ازدواج کرد. اون شبی رو که تمام شب رو با شوهرش نشستند تو تراس خونه ی خاله اینا و حرف زدند و حرف زدند و ما تو اون اتاق از فوضولی داشتیم می ترکیدیم هیچ وقت فراموش نمی کنم. و اون شب اخر دورانی بود که بهش نزدیک بودم و ارزوهاش رو یکی یکی لمس می کردم. بعد از اون دیگه ردی از ارزو و خیال تو چشماش ندیدم خیلی عوض شد مسیر بعد از ازدواجش نه تنها از مسیر قبلش دور بود بلکه کلی تناقض میدیدی این وسط.
مطمئنن کلی ارزوهای جورواجور داشته وقتی که دو تا بچه ی با نمک و شیطون دور خودش میدیده و هنوز تب سر بودن ته دلش رو قلقلک می کرده. حتمن وقتی به اینه نگاه می کرده هنوز ذوق موهای بلند و قد بلند تو چشماش می درخشید در حالی وزنش هر روز داشت بالا تر میرفت و موهاش داشت سفیدتر میشد. ولی مطمئن نیستم راه ارزوهاش به اینجا ختم میشده یا نه به دفتر طلاقی که سر یه هفته با دو تا رفت و اومد تمامش کنن. بچه هاش رو گرفته بدون هیچ کمک مالی و غیره
درست و غلط رفتارش رو کاری ندارم یعنی دلم نمیاد حالا بشینم به فکر انتقام روزهای بچگیمون باشم.تمام اون ارزوهایی که دوره ی نوجوانی یه دختر باهاشون سرو کله میزنه تو خیال بافی هایی که به اسم خاطراتش می نشست با یه اب و تابی برای ما تعریف می کرد رو میشد واضحا دید. هنوز جمله به جمله یادمه. ما هم تقریبا به همون اندازه ی اون احمق بودیم و باور می کردیم و بعده ها فهمیدیم اما به روش نمیوردیم. از اونجایی که می خواست تو همه چی سر باشه زودتر از هممون هم ازدواج کرد. تا دیپلم گرفت ازدواج کرد. اون شبی رو که تمام شب رو با شوهرش نشستند تو تراس خونه ی خاله اینا و حرف زدند و حرف زدند و ما تو اون اتاق از فوضولی داشتیم می ترکیدیم هیچ وقت فراموش نمی کنم. و اون شب اخر دورانی بود که بهش نزدیک بودم و ارزوهاش رو یکی یکی لمس می کردم. بعد از اون دیگه ردی از ارزو و خیال تو چشماش ندیدم خیلی عوض شد مسیر بعد از ازدواجش نه تنها از مسیر قبلش دور بود بلکه کلی تناقض میدیدی این وسط.
مطمئنن کلی ارزوهای جورواجور داشته وقتی که دو تا بچه ی با نمک و شیطون دور خودش میدیده و هنوز تب سر بودن ته دلش رو قلقلک می کرده. حتمن وقتی به اینه نگاه می کرده هنوز ذوق موهای بلند و قد بلند تو چشماش می درخشید در حالی وزنش هر روز داشت بالا تر میرفت و موهاش داشت سفیدتر میشد. ولی مطمئن نیستم راه ارزوهاش به اینجا ختم میشده یا نه به دفتر طلاقی که سر یه هفته با دو تا رفت و اومد تمامش کنن. بچه هاش رو گرفته بدون هیچ کمک مالی و غیره
امیدوارم باز شبها قبل خواب وقتی دوتا بچه هاش خوابیدن بشینه خیال بافی کنه ... باز هم بره دکتر پوست .بره کلاس ورزشی . دوباره سنتور بزنه . به تیپ و هیکلش برسه.... و دوباره زندگی بسازه در راه ارزوهاش مهم نیست به کدوم طرف باشه قبل یا بعد ازدواجش ولی خودش بسازه
No comments:
Post a Comment